ໃນຊີວິດຈິງ…ຂ້ອຍເຄີຍໄດ້ລວນລາມເພິ່ນເລັກໆນ້ອຍຕອນຈົກເອົາເງິນທີ່ເພິ່ນ ເຊື່ອງຊ້ອນໄວ້ໃນອອງເສື້ອຊ້ອນໃນ ແທນທີ່ຊິຢິບເອົາເງິນແຕ່ຂ້ອຍພັດຈົກເຂົ້າ ໄປບີບຄັ້ນເຕົ້ານົມເພິ່ນຈົນຫົວນົມໄຄ່ພອງຂຶ້ນມາຈຶ່ງດຶງເງິນອອກມານັບເອົາ ຕາມຈຳນວນທີ່ຕ້ອງການ. ຂ້ອຍເປັນຫລານຊາຍຄົນດຽວທີ່ເພິ່ນມັກເອີ້ນໃຊ້ ຫລານຊາຍຄົນອື່ນຢາກໄດ້ແຕ່ເງິນ ວຽກບໍ່ແລ້ວກໍ່ຖາມເອົາຄ່າແຮງ ແຕ່ຂ້ອຍເຮັດ ຈົນແລ້ວ ເວລາເລື່ອຍຟືນມາຜ່າ ຂ້ອຍມັກແກ້ເສື້ອອອກ ນຸ່ງແຕ່ໂສ້ງຂາສັ້ນ ເພິ່ນກໍ່ມັກແຍງຮ່າງຄີງທີ່ລ້ຳສັນ ເຖິງຈະບໍ່ມີ 6 ແພ໊ກເປັນຮູບຮ່າງຂຶ້ນມາເຕັມຕາ ແຕ່ກໍ່ພໍມີກ້າຍເອິກ ກ້າມແຂນ ກ້າມກົ້ນ ກ້າມຂາຕາມແບບສະບັບນັກກິລາ ຫລິ້ນໄດ້ຫລາຍປະເພດແຕ່ບໍ່ເກັ່ງ ຮ້ອງລຳທຳເພງກໍ່ຄືກັນ ຫລິ້ນໄດ້ຕ໋ອງໆແຕ໋ງໆ ພໍກ່ອມຍຸງນອນ ແຕ່ເລື່ອງຄວາມບູ້ຂ້ອຍເປັນນຶ່ງໃນຄຸ້ມບ້ານ ເສື້ອເຂົ້າໃນໂສ້ງ ຜົມເປັນຊົງເຫລື້ອມນ້ຳມັນຕັນໂຈ ຫວີຕິດຖົງອີກ ລົງເຮືອນກໍ່ມີລົດຈັກຂີ່ ເຖິງມັນຈະຮ້າງໄປແດ່ແຕ່ກໍ່ມີເດັກສາວຫລາຍຄົນຍາດກັນຂຶ້ນຊ້ອນທ້າຍ ແຕ່ເຂົາ ສູ້ອີ່ເພັດບໍ່ໄດ້ ມັນໃຈກ້າ ກ້າເອົາໂຕເຂົ້າແລກ ອີ່ອື່ນໆ ຖືກຈັບເລັກບາຍນ້ອຍກໍ່ຮ້ອງ ໂວຍວາຍຄືມັນຊິຕາຍ ແຕ່ອີ່ເພັດແອ່ນເອິກໃຫ້ຄັ້ນຈົນເມື່ອຍມື ອອກຈາກໂຮງໜັງ ກໍ່ແວ່ເຂົ້າເຮືອນຮ້າງທາງເຂົ້ານາລຸງຜາຍ ຕັ໋ບໆຈົນເມື່ອຍຈຶ່ງພາມັນເມື່ອສົ່ງ ລຸງຊອນ ຕາຂຽວໃສ່ຂ້ອຍທີ່ເຫັນລູກສາວຜົມຫຍຸ້ງເຍີງມາເຮືອນ. ຕາມທີ່ໄດ້ຍິນເຂົາຊຸບຊິບ ລຸງຊອນພະຍາຍາມກຸມສີ້ອີ່ເພັດຫລາຍເທື່ອແລ້ວແຕ່ບໍ່ສຳເລັດ ຖ້າມີຢາກະຕຸ້ນເຊັກ ຄືດຽວນີ້ ອີ່ເພັດຄົງເສັດໃຫ້ພໍ່ນ້າມັນແທ້ໆ… “ອຸ໋ຍ…ອຸ໋ຍ…ໂຕ…ຄືເຮັດແນວນີ້…ອາາາາາາ ສີດດດດ…” ເພິ່ນຄາງອອກມາເມື່ອ ນິ້ວຊີ້ກັບນິ້ວກາງແຍ່ເຂົ້າຮູທີ່ແມ່ຂ້ອຍມຸດລອດອອກມາເມື່ອ 36 ປີກ່ອນ. ແຍ່ຫລິ້ນ ເນີ້ມໆກ່ອນ ແລ້ວຈຶ່ງຄ່ອຍເລັ່ງຄວາມໄວຂຶ້ນເມື່ອເພິ່ນມີອາການຕົວເກັງ ຄະມິບຮູ ຮັດນິ້ວຂ້ອຍເປັນບາດໆ. ເມື່ອໄດ້ນ້ຳເມືອກຕິດນິ້ວອອກມາ ຂ້ອຍກໍ່ກົ້ມເລຍກິນ ຄວາມຫວານຈົນອິ່ມຈຶ່ງລາກປາຍລີ້ນຂຶ້ນລົງຕາມຮ່ອງ ພໍເມື່ອປາຍລີ້ນຕັວດໜໍ່ແຕດ ເພິ່ນກໍ່ມີອາການຄວນຄາງຂຶ້ນມາ ສຽງຫາຍໃຈຫາຍໄປເປັນເທື່ອໆ ຕອນນີ້ມືເພິ່້ນ ໄດ້ເອື້ອຍລົງມາຈົກເຂົ້າຫົວໂສ້ງຂ້ອຍ ວັດແທກຄວາມຍາວໃຫຍ່ແລ້ວຂ້ອຍກໍ່ໂກ້ຍຂຶ້ນໄປ ໃຫ້ເພິ່ນອົມດູດກິນນ້ຳຄາວຈົນແກ້ມປຸ້ງຈຶ່ງບອກຂ້ອຍໄປອາບນ້ຳລ້າງສ່ວຍກ່ອນ ກິນເຂົ້າແລງນ້ຳກັນ. ພໍຕື່ນຈາກຝັນກໍ່ເຫັນຜ້າປູບ່ອນປຽກເປື້ອນໄປດ້ວຍນ້ຳແບ້ນ “ທີ່ແທ້ກູຝັນຊົ່ວໆນີ້ເອງ…!” ຂ້ອຍພຶມພຳດ່າໂຕເອງໃນໃຈ.
