ຢາກສະຫລັດເລື່ອງນ້ອງໃພ້ອອກຈາກຄວາມຊົງຈຳແຕ່ກໍ່ບໍ່ສາມາດເຮັດໄດ້ເຖິງມັນຈະເປັນພຽງຄວາມຝັນແຕ່ມັນກໍ່ເຮັດໃຫ້ມີແນວຄິດຊົ່ວເວລາພົບໜ້າແຍງທ້າຍລາວ ຖ້ານ້ອງຊາຍຮູ້ ຄືຊິດ່າຂ້ອຍວ່າ ບັກໜ້າສົມກົ້ນ ແຕ່ມັນບໍ່ຢູ່ເລີກວຽກມາບ້ານ ນັ່ງບໍ່ຮອດ 5 ນາທີ ແມ່ນຫາທາງໄປໂລດ ປ່ອຍໃຫ້ຂ້ອຍນັ່ງກິນເບຍແຍງນ້ອງໃພ້."ໄປປ່ອນນໍ້າ..." ຂ້ອຍຕອບນ້ອງໃພ້ເມື່ອລາວຖາມຫາຜົວ, ມຸ້ງໜ້າໄປຫາສວນຄົວກົ້ມເກັບຜັກຫອມ ໝາກເຜັດໄປເຮັດແຈ່ວ. ຂ້ອຍກົ້ມໜ້າຄວັກເຂ່ຍໜ້າຈໍມືຖືເຫລືອບຕາເບິ່ງເຂົ້າໄປໃນໂຕ່ງເສື້ອນ້ອງໃພ້ແຕ່ບໍ່ເຫັນຫຍັງຫລາຍໄປກ່ວາກີ້ສ້ອຍກາຫົວໃຈ ຖ້າລາວນຸ່ງເສື້ອຄໍກວ້າງຫລາຍຄົງເຫັນເນີນນົມຂາວໆໃຫ້ແກ້ມເບຍແຕ່ເມື່ອບໍ່ເຫັນຄວາມງາມເບື້ອງເທິງກໍ່ເບິ່ງເບື້ອງລຸ່ມ ຕອນນ້ອງໃພ້ກົ້ມເກັບຜັກປິ່ນກົ້ນມາທາງຂ້ອຍພໍດີ."ອຸ໋ຍ...ອ້າຍນີ້...ເຈົ້າຊິເຮັດຫຍັງ? ເຊົານະ...ປ່ອຍນະ..." ນ້ອງໃພ້ທຳທ່ານດີ້ນເມື່ອຖືກຂ້ອຍກອດແອວ ແນບເປົ້າສົ້ງຕຶງໆເຂົ້າໃສ່ກົ້ນນ້ອງໃພ້ໃຫ້ມັນຮຸກຖູກັນ2 ມືເລື່ອນຂຶ້ນຈາກແອວຕາມການດີ້ນ ບີບຄັ້ນເຕົ້າຕູມປະສານການຈູບດົມກ້ານຄໍ ໃບຫູ ພະຍາຍາມຈູບປາກ ບາດໄດ້ ບາດບໍ່.ສຽງເອີ້ນເຂົ້າມາໃສ່ມືຖືເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຕື່ນຈາກການປຸກປໍ້ານ້ອງໃພ້, ນ້ອງສາວໂທມາບອກໃຫ້ໄປຮັບຈາກບ່ອນເຮັດວຽກ. ຊໍ້າເບຍທີ່ເຫຼືອຂ້ອຍຈອກແລ້ວກໍ່ເລັ່ງລົດອອກໄປຮັບນ້ອງສາວ.
